Wat. Een. Wedstrijd. Wij mochten in Ridderkerk aantreden tegen de Rowdies op een gecombineerd veld. U weet wel, zo’n veld met het honkbalveld in de ene hoek en een softballveld in de andere. Dit is voor de softballend, specifiek buitenvelders, zwaar waardeloos. Afstanden zijn moeilijk in te schatten en als de bal over je heen valt moet je zo’n pokkeneind lopen. Maar ja, die honkballers willen niet dat er een hek dwars door ‘hun’ veld heen loopt. Arrogante lui, die honkballers.
Op dit slagveld stond ons een lastige wedstrijd te wachten. Pre-game entertainment werd verzorgd door team-mascotte Noortje de hond die op volle snelheid achter een haas aan ging tot in de kantine van de Rowdies. Dit beloofde een mooie avond te worden. Helaas kwamen de Rowdies in de eerste innings met 5-2 voor. De bal werd door de allereerste slagman al over ons buitenveld heen geslagen voor een ‘inside the park’ homerun. Ook andere leden van de vereniging uit Ridderkerk brachten, naast slechte muziek in de dug-out (met microfoon en al, tenenkrommend), hun A-game.
Op de ballen die wij wel konden hebben stonden wij goed te verdedigen. Martijn stond op de tweede honk positie en zijn handen waren sneller dan zijn schaduw. Een keer knipperen en Martijn had de bal gefield en naar het eerste honk geflipt. Wonderschoon. Daniël, onze huurling uit het land van hamburgers en Trump, was voortreffelijk op ShortStop. Zijn acties zorgden voor vele ‘outs’. Het buitenveld stond solide met goede vangballen van Gwanito, Berend en Auke. Ton had moeite om te blijven staan op zijn eerste honk-positie. Letterlijk. Hij gleed meermaals uit, maar dat zorgde wel voor een spectaculaire head-first duik op 1. Met de bal in zijn handschoen tikte hij het eerste honk op zijn buik aan voor de mooiste nul van de avond. Ben pitchte deze hele wedstrijd en deed dit wederom voortreffelijk. Zijn er dan helemaal geen fouten gemaakt door de Hawks in deze wedstrijd? Ja natuurlijk wel, gekkie. Daar hebben wij Jurre voor op derde honk! Zo werd een pop-up naar de maan op tactische wijze uit de eigen handschoen gefrommeld. Ook besloot hij dat de rechtsvelder te weinig te doen had gehad en gooide er willekeurig een bal naartoe tijdens een play naar 2. Goed teamwork, Jurre!
Na de 5-2 achterstand werd het nog 5-6 en 8-7. Nu gingen wij maar eens aan een rally beginnen. De lol was eraf. De hoenders uit het hok. De knuppels uit de zak. De geit gemolken. Jurre maakte zijn foutjes aan slag gelukkig ruimschoots goed. Normaal gesproken houdt hij de kaarten dicht op de borst en laat hij daarmee de tegenstander niet zien hoe goed hij is. Slim. Nu waren er echter zo veel fouten gemaakt dat hij zijn troeven moest spelen en all-in moest gaan. Met onder andere een triple en een sterke tik naar het rechtsveld bracht hij de aanval van de Hawks verder. Zijn vader deed dit met 2 honken bezet ook met een strakke line drive door het midden. Berend kwam er telkens weer achter dat de buitenvelders van Ridderkerk ook geen afstanden konden inschatten zo zonder hek en sloeg de bal 3x over ze heen. Ben deed dit nog eens dunnetjes over en liep ook een rondje van de zaak. Het hielp ook dat de pitcher van de Rowdies Jerry op de kuit raakte en later 4 wijd gaf. Allemaal gratis honken en gratis punten. Daardoor konden wij er een spannende wedstrijd van blijven maken.
Spannend bleef het zeker door goed scorende teams, lastige slagzones en smijtende pitchers van beide kanten. Dit is hoe een avondje Softball hoort te zijn.
Helaas moest deze nagelbijtende wedstrijd vanwege het donker wordende veld (ook dat nog) gestaakt worden bij een 11-10 voorsprong voor de Hawks. Natuurlijk een hele fijne overwinning, maar zonder het plezier van het maken van de laatste bevrijdende nul. Overigens hoorden wij na de wedstrijd dat het veld van de Rowdies aankomend voorjaar verbouwd gaat worden, inclusief hek en licht. Dat wordt volgende keer een nog mooiere wedstrijd! Tot dan!
Ridderkerk Rowdies HS1 – The Hawks HS1
