Het was een prachtige softbaldag. Wij, de heren van HSB genoten van een frisse 34 graden en een heerlijk zonnetje samen met de heren en dames van de Spikes.
Ondanks het feit dat Spikes verboden zijn in de kantine was de sfeer goed. Stipt 8 over 7 begon de wedstrijd onder leiding van super nuchtere scherpe scheids Timo.
Zowel de Hawks en de Spikes speelden in deze wedstrijd met een mix van jong, oud, dik, dun, ervaren en onervaren.
De Spikes begonnen aan slag en mochten in de eerste inning van ons 4 punten maken.
Dit deels door goed slagwerk, maar ook door een aangooi van onze catcher Coen die dacht dat een loper op tweede honk het beste uitgemaakt kon worden via de midvelder.
Als wij van tevoren hadden geweten dat dit ook de laatste punten van onze tegenstander werden deze partij, dan hadden wij er meer van genoten.
Na bloed, zweet, tranen en 3 uit mochten wij aan slag. Auke begon en sloeg de bal op de vierde pitch zo ver, dat de bal aankomende kerst in All You Need Is Love door Robert Ten Brink wordt teruggehaald naar Nederland.
Hierna hield het slaggeweld niet op. We sloegen een geweldige wedstrijd. Coen en Justin mochten ook een homerun lopen. Ook de gemiddelden van de rest van het team waren erg goed.
Ben, onze pitcher van de dag, pitchte voortreffelijk. De Spikes hadden de rest van de avond niets meer in te brengen en als ze iets in brachten konden ze ook niet om Ben heen.
Zijn zelfvertrouwen nam zelfs zo’n vlucht, dat hij bij het honklopen een enorme lead nam op het derde honk. De catcher zag dat en gooide een strakke bal naar de derde honkman.
In de haven van Rotterdam laten ze een loods aan boord van een olietanker komen om door de haven te navigeren. Volgende wedstrijd regelen we een loods voor Ben. Hij ging uit.
Wij mochten twee debutanten verwelkomen in Han en Jurre. Zij deden ook lekker mee. Jurre mocht zelfs een homerun. Jerry liep in deze wedstrijd ook een punt binnen en dat was majestueus om te zien.
Berend liet zijn beste werk van de afgelopen jaren zien. Hij kwam als publiek eventjes kijken met zijn pasgeboren zoontje Floris. Hij bleef foutloos.
Ton, onze ouwe rot op het eerste honk, pakte ondanks een blessure aan zijn lip (bal erop op de training) een aantal goede outs.
Of zoals hij zelf de wedstrijd het best samenvatte: “PFLAHFF PLFFFLAP PLPLPLLPL WRAHFFFF.”
Bedankt Ton, dat had ik zelf niet beter kunnen zeggen.
De Spikes konden ondanks een paar knappe acties niets meer betekenen tegen het slaggeweld van de Hawks.
Verdedigend was het soms met hangen en wurgen, maar de deur werd dichtgehouden. De eindstand Hawks – Veel, Spikes – Weinig. Dat is niet belangrijk.
Onder prachtige omstandigheden hebben wij een mooi sportavondje op de Hawks winnend kunnen afsluiten. Gewoon twee leuke, gezellige teams op het veld, geen gezeur en leuk sportief spel.
Konden we maar elke dag op lekkere zomeravonden tegen de Spikes spelen.
Foto’s gemaakt door Anita:
